Друмом каска коњић стар,
кочијаш сања коњића пар,
зараду тешку лагано броји,
догодине коњићи бити ће моји.
Старог коњића све тера брже,
он се зноји, вуче и рже,
терет му криви све више леђа,
канџија му и кости вређа.
Чује се често фијук бича
бесно га тера пијани чича,
поткове трошне о камен звече,
вукући терет чека он вече.
Увече стаја топла га чека,
а можда и зоби шака нека,
уморна тада протеже леђа,
и нема канџије која га вређа.
недеља, 26. септембар 2010.
СТАРИ КОЊИЋ
Објавио Ljilja у 15:17
Пријавите се на:
Објављивање коментара (Atom)
0 коментара:
Постави коментар